Mijn zoektocht
Mijn visie en methode heb ik m.n. ontwikkeld in de jaren dat ik werkzaam was in de psychiatrische hulpverlening. Het was een inspirerende en leerzame tijd (Dank je wel Nynke!), maar er vielen mij ook dingen op. Het zorgsysteem en de behandelprotocollen focusten zich op rijtjes symptomen en diagnoses die in mijn beleving de mensen tekort deden. Er werd weinig geluisterd naar het verhaal van de mensen. Dit leidde ertoe dat de mensen zich aanpasten aan het protocol (ze wisten niet beter) i.p.v. andersom. De unieke mens met een eigen identiteit en verhaal werd onderbelicht, niet gezien en niet begrepen. Mensen leerden zichzelf niet te begrijpen, waardoor het hen niet lukte om oprechte motivatie en vertrouwen op te bouwen. Ik verbaasde mij hierover. Hoe kan dat nou zo gaan? Hoe werkt dit? Wat moet ik hiervan vinden? Kan het ook anders? Ik ging op zoek naar antwoorden op deze ingewikkelde vragen, wat een ware zoektocht inleidde. Ik zocht in literatuur, zelfreflectie en in gesprekken met mensen binnen en buiten de spreekkamer. 

Mijn manier (mijn houding & gereedschapskist)
Door de antwoorden die ik vond, begon ik te veranderen. Ik leerde een basishouding van empathie en gelijkwaardigheid. De gelijkwaardige vertrouwensrelatie die ontstond, was vaak dusdanig ontwapenend dat mensen vanzelf hun verhaal vertelden of een confronterende opmerking of vraag prima konden hebben. De relatie werd heel werkbaar. Daarnaast leerde ik een verscheidenheid aan "tools" kennen. Naarmate mijn gesprekservaring en kennis vorderden ontstond er als het ware een gereedschapskistje in mijn hoofd met een verscheidenheid aan kennis, anekdotes, eigen verhalen en diverse therapieoefeningen die ik ieder moment kon inzetten als het gesprek of de persoon erom vroeg. Ik merkte dat hoe meer ik de controle los liet en de ander het gesprek liet bepalen, hoe bereidwilliger hij/zij was om mee te gaan in mijn interventies. Naar mijn idee speel je op deze wijze maximaal in op waar de persoon op dat moment mentaal echt is in zijn of haar hoofd en waar diens behoefte op dat moment ligt. Je hebt het dan altijd over waar de ander het over wil hebben(!), waardoor diegene zich altijd gehoord voelt en uit eigen beweging meer wil vertellen. Mensen raakten actief betrokken bij hun herstel en de motivatie die daarmee ontstond was intrinsiek en dus oprecht(!). Ik kreeg terug dat mensen anders (meer onderzoekend) over dingen na gingen denken en stukje bij beetje begonnen te geloven dat ze konden herstellen. Daarbij viel het mij op dat mensen hetgeen zij nodig hadden vaak al in zich hebben en eigenlijk ergens wel weten. Echter, de weg erheen vereist veel (pijnlijke) reflectie, tijd en focus, waarbij onze drukke levens vol prikkels tegenwoordig ook niet mee lijken te helpen...

Het werkt, maar wat nu?
Er volgde een periode waarin ik deze benaderingswijze verder heb mogen beoefenen en uitwerken (Dank je wel Lianne!), wat voor mij een zeer indrukwekkende tijd was. De openheid, het vertrouwen en de verbinding die er ontstond, maakten namelijk dat ik mensen kon zien voor wat ze echt waren - en zij natuurlijk mij. Mensen voelden zich begrepen, verbonden en niet meer alleen. Ze lieten hun dekking zakken en we konden samen op zoek gaan naar antwoorden en mogelijkheden. Ik merkte gaandeweg wel dat het verdiepen in en "meevoelen" met de mensen mij meer energie kostte en ik heb ook soms getwijfeld of ik er wel goed aan deed, maar het werkte zo sterk en het voelde voor mij zo authentiek en betekenisvol. De reacties van de mensen waren heel positief. Sommige mensen zaten al jaren in de knoop, hadden al veel hulpverleners of therapie gehad en boekten nu ineens vooruitgang. Ik kon er gewoon niet omheen. Ik voelde steeds sterker dat dit iets is waar ik echt mee door moet gaan.

Praktijk Mens tot Mens
Uiteindelijk heb ik besloten dat ik dat het beste kan doen vanuit een zelfstandige setting. Zodoende heb ik begin 2025 de stap gezet en ben mijn eigen praktijk begonnen. Ik hoop nog lang dit prachtige betekenisvolle werk voort te mogen zetten en het goede door te geven aan de volgende persoon, 1 mens per keer en van "mens tot mens".

---------------------------------------------------------------------------------------------

Dit zijn de woorden die ik er zelf aan zou willen geven. U kunt ook nog de ervarings-verhalen lezen van de mensen die in het verleden bij me zijn geweest om een indruk te krijgen. (zie "Ervaringsverhalen") Voel u vrij om mij te contacten bij vragen of om een keer vrijblijvend langs te komen. (zie "Contact")